Witamy!!!Gdy Księżyc jest w pełni, znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Jego położenie na sferze niebieskiej jest w przybliżeniu przeciwległe do położenia Słońca. Księżyc wówczas znajduje się w kulminacji górnej (góruje) około p
ółnocy, w kulminacji dolnej zaś (dołuje) - w południe. Natomiast w
nowiu położenie Księżyca na sferze niebieskiej jest bliskie położenia Słońca. Księżyc wówczas znajduje się w kulminacji górnej w południe, w kulminacji dolnej zaś - o północy.
Pomiędzy dwiema kolejnymi takimi samymi fazami
i Księżyca (np. dwiema pełniami) upływa okres około 29,5 doby, czyli miesiąc synodyczny. Ze względu na ruch Ziemi wokół Słońca, okres ten jest różny od okresu obiegu Księżyca wokół Ziemi, czyli miesiąca gwiazdowego (syderycznego).
Księżyc jest ciałem niebieskim o średnicy 3476 km i masie powierzchni zmienia się w 7,33*1022kg. Temperaturazakresie od + 140oC do – 190oC, ale 1m pod powierzchnią jest w przybliżeniu stała i wynosi – 30oC. Powierzchnia Księżyca pokryta jest
kraterami o zróżnicowanych rozmiarach i głębokości nawet do 3km. Jest jedynym ciałem niebieskim, na którym stanął kiedyś człowiek. Ludzie tak dokładnie go badają ponieważ jest jedynym naturalnym satelitą Ziemi. Charakterystyczną cechą Księżyca jest występowanie faz powstających na wskutek różnego położenia wzajemnego Ziemi, Słońca i Księżyca. Fazą księżyca nazywamy jego pozycję na orbicie. Każda faza posiada określony kształt widocznej części jego tarczy. W trakcie obiegu Księżyca wokół Ziemi zmieniają się jego części oświetlone przez Słońce. Tak więc za każdym razem widoczna będzie inna część Księżyca. W miarę obiegu Księżyca Słońce oświetla stopniowo jego obszary. Wyróżniamy 4 etapy (fazy) cyklu: nów; pierwsza kwadra; pełnia i ostatnia kwadra. Uwidaczniają się one tak:
